Próby wykorzystania pozytonowej tomografii emisyjnej PET-CTdo planowania brachyterapii stereotaktycznej mózgu

A. Zuchora, A. Wronczewska, R. Kabacińska, J. Szefer

Summary:

Cel: Możliwość wykonania czynnościowego badania obrazowego jakim jest pozytonowa tomografia emisyjna PET-CT skłania do próby wykorzystania go do planowania brachyterapii stereotaktycznej dla pacjentów ze wznową guzów mózgu.
Materiał i metoda: Badanie wykonano u 6 pacjentów (4 kobiet i 2 mężczyzn), średnia wieku 56 lat, zakwalifikowanych
do brachyterapii stereotaktycznej mózgu. U pięciu pacjentów rozpoznano glejaka wielopostaciowego, u jednej z pacjentek rozpoznano skąpodrzewiaka. Pacjenci otrzymywali na czczo (po zbadaniu poziomu glukozy) 500 MBq fluorodeoksyglukozy -FDG znakowanej F18. Po 45 minutach wykonano badanie PET-CT: skany CT wykonano w modzie spiralnym o szerokości 3 mm, a PET w warstwie 3.5 mm. Do standardowego planowania brachyterapii wykonano badanie NMR w gradientowej sekwencji 3D w czasie T1 o grubości warstwy 1.3 mm a po założeniu ramy stereotaktycznej wykonano badanie CT. Wykonano fuzję obrazów CT i NMR. Definiując obszar planowany do napromieniania - PTV uwzględniano dane wynikające z badań NMR i PET-CT.
Wyniki: Na podstawie badań PET-CT określono miejsca wzmożonego wychwytu znacznika jako miejsce o największym
prawdopodobieństwie wystąpienia odrostu guza. Porównano je z obrazem otrzymanym z NMR, który posłużył do planowania
trajektorii biopsji i założenia cewnika do brachyterapii. We wszystkich przypadkach, uwzględniając dane z obrazów PET-CT, zwiększano objętość PTV definiowanego wstępnie na podstawie obrazów NMR.
Wnioski: Wykonanie badania FDG PET-CT przed zabiegiem brachyterapii stereotaktycznej mózgu może: - wpłynąć na dokładność miejsca pobrania biopsji oraz zmniejszyć ilość pobranych do oceny próbek, - poprzez uwzględnienie obszarów wzrostu aktywności FDG w miejscu odrostu guza dokładniej określić PTV.

« back